Nakinig ako ng radyo kagabi, sa istasyon ng 103.5 FM (Max Radio ata yun). Bagay na hindi ko karaniwang ginagawa dala ng aking pagkakahumaling sa panunuod ng telebisyon at sa pagbabasa ng libro. Nagkataon lamang na naghahanap ako ng ibang mapaglilibangan. Tunay na nakuha ng mga nagsasalita sa istasyon ang aking pansin sapagkat kung ihahambing sa ibang istasyon, hindi kumbensyunal ang kanilang pinag-uusapan. Ang usapan ay umiikot sa tanong na “Ano meron ang mga lalaking may-asawa at anak na kinakasabikan ng ibang mga babae?” Bagamat mayroong kiling na ang lahat ng napag-uusapan tungkol dito ay napupunta sa usaping libog, akin din namang napagtanto na may kahalagahan ang tanong sa ating pang-araw araw na buhay. Kung tutuusin, ang tanong ay napapatungkol sa pakikitungo ng mga tao sa isa’t isa. Ang hindi pangkaraniwan ay ang usaping kalaguyo o ‘mistress’ sa wikang kolonyal. Ang kalaguyo o kabit sa tingin ko ay matagal nang nangyayari subalit hindi nga lamang napag-uusapan. Marahil ang usapin ay ‘taboo’ o bawal na pag-usapan sa publiko. Kaya nga nakakatuwa na marinig ko na pinag-uusapan ito sa 103.5 FM. Ika pa nga ng isang nagsasalita (si DJ Logan ata) na ‘You can’t learn this from schools or from the Church.’ Mas nakakamangha pa na mayroong tumatawag sa kanila upang magbigay ng kuro-kuro tungkol sa pagiging kabit o kalaguyo. Muli, hindi pangkaraniwan ito para sa mga babaeng umaamin na sila ay kabit at sa radyo pa! Higit sa lahat malaya ang mga nagsasalita na sabihin kung ano ang kanilang saloobin. Nakailang beses din na narinig ko silang nagmura. Mga salitang katulad ng ‘slut’, ‘son of a bitch’, at ‘bastard’. Napag-isip tuloy ako kung paano nakakalusot ang mga ganitong salita sa radyo. Subalit ibang usapin na iyon. Sa huli, malaki ang paghanga ko at pagkamangha sa istasyong ito na gumawa ng ganitong programa (napansin ko rin na wala itong komersyal ng iba’t ibang produkto). Marahil ito ang dahilan kung bakit malaya sila sa kung ano ang kanilang sasabihin, nakakasama man ito o hindi. Sa isang lipunang Pilipino na nakahon sa mahabang panahon sa konseptong Kristiyano, paano ma-ilulugar ang mga ganitong programang kumikiliti sa libog at sa imahinasyon ng mga Pilipino, partikular ang mga kabataan. Marahil ang mga ganitong programa ay isa pa ring inangkat na imbensyon dala ng demokratisasyon sa bansa. Kung mayroong mga ganitong programang malayang naglalaro sa agos ng demokratisasyon, may kagyat kaya itong pagbabago sa kaisipan at kamalayang Pilipino na hindi pa natin gaanong napapansin? Kung ang libog, pagiging kabit at kalaguyo ay malaya nang napag-uusapan, mas lalo kaya nating mauunawaan ang dalumat ng mag-anak na Pilipino? Mas katanggap tanggap na kaya ang mga hayag na gawain nina Ramon Revilla, Sr. at Josept Estrada na mayroong mga anak at pamilya bukod sa una? Mabilis ang pag-ikot ng mundo. Sa bilis nito, baka hindi na tayo makasabay at baka magising na lamang tayo isang araw, iba na pala tayo sa mundong ating ginagalawan.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento