Isang kalunos lunos na pangyayari ang aking nakita sa telebisyon. Ito ay nangyari sa isang bayan ng Laguna. Ayon sa balita, napatay ng isang lalaki ang kanyang asawa na kakauwi lamang galing abroad. Masaya sana ang pasko ng magpamilya dahil kakauwi lamang ng babae sa Pilipinas makalipas ang maraming taong paghahanap-buhay sa ibang bansa. Subalit isang gabi nagkasagutan ang mag-asawa. Nagkasigawan ang mag-asawa at naging tampok sa kanilang pag-aaway ang hinaing ng babae na kinakailangan niyang magtiis sa ibang bansa upang magkaroon lamang ng magandang kinabukasan ang kanilang mag-anak. Nagdilim ang paningin ng lalaki ng sumbatan siya ng kanyang asawa.
Ilang pamilyang Pilipino kaya ang nakakaranas ng ganitong talaban. Ilang relasyon kaya ang pilit na pinaglalayo dahil sa kahirapan. Ilang bata kaya ang nangungulila sa kanilang mga magulang. Sa amin sa Naga, mahigit sa 50 porsyento na naninirahan sa aming kalye ay may kamag-anak na naghahanapbuhay sa ibang bansa. Sa isang sambahayan, kakauwi lamang ng isang ina galing sa bansang Hapon. Subalit pansin ko ang pag-aalinlangan ng mga bata sa kanilang hindi nakagisnang ina. Pansin ko rin ang pag-aalinlangan ng asawang lalaki na namamasada ng jeep. Kakaiba ang nagiging epekto ng migrasyon sa tradisyunal na pagkakakilala natin sa mag-anak. Maaaring hindi pa ito suliranin sa ngayon subalit may mga palatandaan na binabago nito ang relasyon ng miyembro ng mag-anak sa isa't isa. Saan kaya tayo mag-uumpisa kung ating nais maunawaan ang pangyayaring ito? Ito ba ay isang polisiya ng ating pamahalaan na bagamat nakakatulong upang palakasin ang piso kumpara sa dolyar ay hindi naman maganda ang naidudulot sa mag-anak. Ito ba ay isang coping mechanism ng mag-anak sa lumalalang problema ng kahirapan? Ito ba ay isang pagbabadya ng panahon ng isang globalized Pinoy? Maraming katanungan subalit kakaunti pa lamang ang kasagutan.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento